O GÜNKÜ İNANÇTI BUGÜNLERİN TEMELİ

Alp Ramazanoğlu |

Uzun bir telaşe döneminin ardından günlük olağan hayat akışına dönmüş olmanın huzurunu yaşıyorum.

Ancak son 2 aydaki koşuşturmanın bende bıraktığı, “her şey tam ve yerli yerinde olmalı, olacaksa bir an önce ve eksiksiz olmalı” takıntısından tam olarak kurtulmuş değilim. Bunu da rutinime döndükten sonra atlatacağıma inanıyorum.

28 yaşında üzerimde bulunan sorumluluklara baktığımda yaşadığım strese, bedenim de cevap veriyor. 13-14 yaşlarında tanıştığım ancak uzun yıllar uykuya dalmış olan cilt hastalığımın yeniden kendini göstermesi ve çok hızlı ilerlemesi bunun göstergesi.

Aynı sorumlulukları paylaştığım benden 4 yaş küçük eşimin, daha güçlü ve inançlı duruşu ona bir kez daha hayran olmama neden oluyor. Bir kelime dahi etmeden içten içe ondan kuvvet alıyorum. Eğer eşim daha temkinli ve risk almayı sevmeyen bir insan olsaydı, attığım cesur adımlarda yanımda ve en büyük destekçim olmasaydı bugünlere bu şekilde gelebilir miydik…

Hayat serüveninde onunla aynı yolda yürümek benim için en büyük şans.

Henüz nişanlıyken ve en zor günlerimizi yaşarken eşime “Atılacak tek kurşunumuz var, ya vuracağız ya kaçıracağız” demiştim ve gelmiştik İstanbul’a.

Bana duyduğu o günkü inançtır, bugünlerimizin temeli. Şimdi şükürler olsun ki güzel bir evlat ve bir ev sahibiyiz.

Oğlumuzun hayatımıza kattığı tarifi olmayan sevgi ve fedakarlık duygularıyla şimdi kendi yuvamızda, kurduğumuz güzel düzenin oturmasıyla birlikte sakin yaşamımıza geri dönüyoruz.