KENDİME SÖZÜM
Benim kendimle hesaplaşmak zorunda kaldığım ve bu durumda olmaktan hiç hazzetmediğim zamanlar oluyor. Çünkü kendime hesap vermek demek, mutlaka bir şeyleri yanlış yaptığım anlamına geliyor. O hesap sırasında duyduğum ve beni suçlayan ses ise vicdanım. Her söylediği doğru olan ve daima haklı olan vicdanım. Bir diğer ifadeyle ‘duyunç’ da denilen vicdan; Allah’ın, insanlar doğru, iyi ve gerçeği ayırt edebilsin diye kalbine ve aklına yerleştirdiği bir pusula. İç evrenimizdeki o ses, bu yönüyle Allah’ın vekili aslında...
Benim kendi iç evrenimde vicdanıma sürekli yenildiğim bir zaafım var. Kimilerinin öfke sorunu kimilerinin öfke patlaması dediği bir bela… Hiçbir zaman haksız yere sinirlenip öfkelenmedim ama haklılığımın gazıyla vermem gereken tepkinin çok fazlasını verdim. Dilimizde “Öfke baldan tatlıdır” diye bir atasözü var ya işte o anlarda hep öfkenin cazibesine kapıldım. Sonrasında ise yine bir başka atasözünün gerçekliğiyle baş başa kaldım: “Öfkeyle kalkan zararla oturur.” Bu zarar kimi zaman maddi bir bedel olarak karşıma çıktı kimi zaman ise en sevdiklerimin kalplerini, gönüllerini kırarak beni vicdanıma hapsetti. İşte maddi bir karşılığı olmayan bu ağır manevi faturanın altında daima ezildim. Nefret ettiğim aşırı öfkeli hallerim beni haklıyken haksız etti hep.
Vaktinin neredeyse tamamında sakin olan ben, bu durgun zamanlarımda, öfke anlarımı düşünüp bir dahaki sefere böyle olmayacak diye kendime sözler de versem yeminler de etsem olmuyor. Önce asabiyetime sonra beni haklı olarak hesaba çeken vicdanıma mağlup oluyorum hep.
Bazı zamanlarda profesyonel bir yardım almayı düşünsem de bu sorunumu kendi kendime çözebileceğime inancımı yitirmedim. Eğer yanılırsam, en içten duygularımla kaleme aldığım bu ifadeleri, beni görecek uzmana okutacağım. Kelimelerle anlatmaktansa yazmak daha sahici ve daha kuvvetli olacaktır.
Ve yine bu yazı kendime verdiğim bir söz olsun: “Ey baldan tatlı ve bir o kadar zehirli öfkem, seni mutlaka yeneceğim. Vicdanımın karşısında artık suçlu olmayacağım.”
Yorumlar
Yorum Gönder